این یک واقعیت است که وقتی تایید و تمجید می شویم انگیزه بیشتری برای کار و تلاش پیدا میکنیم و برعکس وقتی کسی متوجه کارهایمان نیست و اهمیتی برای دیگران ندارد ، هیچ انگیزه ای برای کار و تلاش نمی ماند .
آیا این سرنوشت مختوم و محتوم زندگی نوع انسان است و ما نمیتوانیم خویشتن را از بند قضاوت دیگران رها کنیم ؟!
