نگران

هستی کاذب ما بقدری وهمی و خیالی و پوچ و شکننده هست ، که ما نگرانیم که هر لحظه یه اتفاقی بیافتد و آن صفات با ارزشی را که کسب کرده ایم از دست بدیم .
دستمون رو بشه و دیگران پی به درون پوچ ما ببرند .