فکر می کردم دیگران خیلی خوشبختند، غبطه ی ظاهر زندگیشان را می خوردم.
اما آیا واقعا خوشبخت بودند؟
انسان خوشبخت در بوق و کرنا نمی کند که من خوشبختم، اصلا شاید نداند که خوشبخت است.
کسی که می داند خوشبخت است یک سری از کارهایش یا داشته ها و امورات زندگی اش را مساوی با خوشبختی قرار داده است.
اما آیا آن کارهاو امورات و لذات و سرگرمی هایی که نامش را خوشبختی می گذارند واقعا خوشبختی است؟
همه در لایو و استوری هایشان، سبک زندگی شان داد می زنند که آهای مردم من خوشبخت هستم، اما من فکر می کنم مردم دارند نقش خوشبختی را بازی می کنند.
خوشبختی مثل ضربان هنجار قلب است که تا وقتی قلب درست کار می کند انسان نمی داند که قلبی دارد یا مثل نفس کشیدن که وقتی هوا آلوده می شود و انسان به نفس تنگی می افتد و عدم توانایی در نفس کشیدن باعث میشود بفهمد که آنچه از دست داده است نفس کشیدن یا همان خوشبختی بود.
کسی که هوار می کشند کلیه ی من سالم است یا قلب من خوب کار می کند، شاید سالم نیستند یا مشکل روحی روانی دارد.
@khodshenasi7
